Liturgie:

Ps. 119 : 5

Ps. 48 : 6

Toezingen: Ps. 134 : 1 en 3

Morgenzang vers 3 en 6 (voor de preek)

Ps. 135 : 1 en 3  (na de preek)

Ps. 25 : 6

Schriftlezing: Efeze 4 : 1 – 16

Tekst: Vers 11 – 16

Hallo werkbladeraars!

Ik moet jullie aan het werk zetten, begrijp ik. Nou, hier komt ‘ie dan:

In Efeze 4 : 11 worden de dominee en de kerkeraadsleden een cadeau van God aan de gemeente genoemd. En van een cadeau worden we altijd blij, toch?  Maar wanneer ben jij blij met jullie dominee of een ouderling of een diaken,  denk je?

In vers 12 gaat het over het toerusten van de gemeente, dus ook van jullie. Als je bij voorbeeld ’s morgens je schooltas inpakt en je broodtrommeltje niet vergeet, dan ben je toegerust om naar school te gaan. Je bent er klaar voor.  In de preek zal ik uitleggen dat het woord ‘toerusten’ in die tijd ook door dokters gebruikt werd als ze een been gingen spalken. Dan was het been weer klaar om verder te lopen. Nu heb ik een rare vraag: wanneer zou er iets in jouw leven gespalkt moeten worden, denk je?

In vers 14 gaat het over kleine peuters die je heel makkelijk kunt beïnvloeden om iets te doen. Je kunt ze zelfs zondige dingen laten doen, zoals snoep stelen, omdat ze nog niet goed het verschil tussen goed en kwaad kennen. Ik denk dat de Heere jullie nodig heeft om je kleine broertje of zusje het verschil te laten zien. Door jouw goede voorbeeld. Of moet je er ook wat van zeggen denk je?